آیا کفار باید از ما بترسند؟

کد خبر: 3538

تاریخ : ۰۲ مهر ۱۳۹۶

ساعت : ۱۰:۰۰

چاپ خبر

ارسال به دوستان:

یادداشت- ترکمن نیوز-  در ایران صحبتها و رفتارهای خارج از عرف و عادت کم نیستند. یکی از مشکلاتی که در جامعه امروز ایران دیده می شود نحوه ی نگاه و بر خورد با کفار یا با کشورهای غربی است.

در مراسم سخنرانی اکثر برادران روحانی و نظامی کلمات خشن کفار یا اجنبی را به راحتی به زبان می آورند.در عصر مدرن نه کافر بودن نشانه ی بد بودن است، نه مسلمان بودن نشانه خوب بودن.در حال حاضرکافر مهربان بهتر از داعشی بی رحم است. کفار امروز نه کفار زمان صدر اسلام است نه مناسبات جامعه ی امروز مانند آن زمان است. اصلاً ایجاد کینه و نفرت و دشمنی تحت عنوان کفار و اجنبی در شرایط فعلی که همه ی کشورها به یکدیگر نیاز دارند به نفع هیچ کشوری نیست. چه لزومی دارد که کشورهای به اصطلاح کفار غربی ازانسجام مسلمانان بترسند؟

این ترس و وحشت به چه چیزی کمک می کند؟ چه لزومی دارد کشورها را بر اساس کافر و مسلمان تقسیم کنیم؟ مگر خود مسلمانان در کشورشان با یکدیگرمتحد هستند؟ مگر ممالک اسلامی همه با یکدیگر متحد هستند؟ آیا بیشترین اختلاف میان کشورهای مسلمان وجود ندارد؟ کشورهای عرب را نگاه کنید اینها از هر لحاظ همگون و یکپارچه هستند از لحاظ دینی و مذهبی و زبانی و فرهنگی و قومی و جغرافیایی، بازهم اینها بیشتر از دیگران درگیر جنگ و خون ریزی هستند. بیشترین کشتار و جنگ علی العموم میان خود مسلمانان و علی الخصوص میان خودِ عربها برقرار است.

امروز داعش و طالبان و القائده بیشتر از دیگران خودِ مسلمانان را هدف قرار می دهند. شما به فراریان از جنگهای عراق و افغانستان و سوریه و یمن و لیبی نگاه کنید نزدیک یک و نیم میلیون نفر آنها در کشور آلمان پناه گرفته اند و کشور آلمان آنها را به گفته رییس جمهورش در میان ایالتهای مختلف تقسیم کرده است.هر آواره ماهی ۵ هزار یورو برای دولت آلمان هزینه دارد. عامل دین و مذهب که همان مقدار وحدت بوجود آورده است همان مقدارتفرقه و دو دستگی و چند دستگی را هم سبب شده است. آیا بهتر نیست به جای اینکه کفار غربی از ما به ترسند ما را دوست داشته باشند.؟ آیا بهتر نیست به جای شمشیر دین با اخلاق و محبت دینی آشنا شوند؟

آیا بهتر نیست به جای کینه و نفرت و دشمنی بیهوده و زیانبار تخم دوستی و برادری و محبت را میان ملتها و کشورها بکاریم تا صلح و آشتی درو کنیم؟ ممکن است بعضی از حرفهای هویتی که در صدر اسلام که تعداد مسلمانان کم بوده است، درست باشد ولی حالا که تعداد مسلمانان به یک و نیم میلیارد نفر رسیده است و مسحیان دو نیم میلیارد و بودائیان و هندوها به سه میلیارد نفر چه لزومی دیده می شود هویت کشورها به جای هویت جغرافیایی و تمدنی و فرهنگی با هویت دینی و مذهبی شان معرفی شوند. بهتر است هر راهی که به دوستی و برادری و صلح و آشتی بیشتری کمک کند و جدایی و تفرقه را کمتر کند در پیش گرفته شود این به صواب نزدیکتر است.

 

نویسنده: امان محمدخوجم لی                  انتشار دهنده: یاشار نیازی

برچسب ها :

ترسکفار