آخرین اخبار
- رژیم غذایی ماه رمضان؛ برای افطار و سحری چه بخوریم؟
- نرخ دیه ۱۴۰۳ چقدر افزایش یافت؟ + اینفوگرافی
- عباسی: امیرعلی لطیفی منتخب شورای اسلامی شهر گنبدکاووس است+فیلم مصاحبه
- واکنش معاون کنسولی وزارت خارجه به موضوع بازگشت معین به ایران
- رشد ۲۰ درصدی صادرات ایران از طریق دریای خزر
تاریخ : امروز سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲
تبعات عدم ایستادگی اصلاح طلبان در مقابل فساد
یادداشت-ایتنانیوز- احزاب و گروههای سیاسی هرکدام با ویژگیهایی شناخته می شوند. مردم هم به همان ویژگیها و تفاوتها رای می دهند. یکی از ویژگیهای اصلاح طلبان پاکدستی و سلامت مالی آنهاست. هیچکس به بزرگان اصلاحات مانند آقایان خاتمی و موسوی و کروبی و نبوی و تاجزاده و حجاریان و… نمی توانند فساد مالی بچسبانند. بعد ازانقلاب دولتهای موسوی و خاتمی پاکدسترین دولتهای ایران بوده اند. هیچیک از مدیران ارشد آنها به اتهام فساد مالی محاکمه نشده اند.
تنها در دولت خاتمی، آقای غلام حسین کرباسچی شهردار وقت تهران به اتهام حیف و میل بیت المال محاکمه شد. آنهم بعد ازآن همه هیاهو و تبلیغات مصداق ضرب المثل معروف (( کوه موش زایید )) شد. تازه بعد از محاکمه مشخص شد که کرباسچی چه مدیرپاک، لایق، شایسته و توانایی بوده است. قبلاً اگر کسی اندکی شک و تردید داشت آنهم بر طرف شد.
اصلاح طلبان در حال حاضر هم قصد مبارزه با فساد را دارند. یکی از راههای مبارزه با فساد هم ایجاد تغییرات ساختاری و تصویب قوانین و مقررات محکم و نفوذ ناپذیر است. اما به دلیل اختیارات کم و دست پایین در سلسله مراتب قدرت نمی توانند تغییرات ساختاری لازم را بوجود بیاورند. بنابراین تنها راه باقی مانده برای مبارزه با فساد، افشای فسادهای موجود است که به پای آنهم تا نهایت نمی ایستند.
اخیراً شورای شهر و شهردار تهران که منصوب به اصلاح طلبان است گزارش خوبی از فسادها و رانتخواریهای شهردارسابق تهران را منتشر و ۱۲ پرونده ی فساد به قوه ی قضائیه تحویل داده اند. اما با تهدید شهردار و شورای شهر تهران توسط منتظری دادستان کل کشور، شهردار از مقام خود استعفا و شورای شهرهم استعفای شهردار را پذیرفت. اینگونه عقب نشینیها اعتماد به اصلاح طلبان را کاهش و سرمایه های آنها را می سوزاند. اگر شهردار استعفا نمی داد و به کار خود ادامه می داد و پرونده ی فسادها را یکی یکی منتشر می کرد آنها با شهردار و شورای شهر چکار می توانستند بکنند؟
در دعوای شورای شهر و شهردار با قوه ی قضائیه در خصوص افشای فساد چه کسی برنده می شد؟ چه کسی بیشتر زیر سئوال می رفت؟ اگر قوه ی قضائیه به فسادها رسیدگی نمی کرد هم خودش بیشتر زیر سئوال می رفت و به شورای شهر و شهردار هم نمی توانست کاری بکند. اگر هم دامنه نزاع بالا می گرفت اصلاح طلبان می توانستند در جریان دعوا فسادِ مدعیان اصولگرا را بیشتر نمایان بکنند که آنها چه پولهایی را حیف و میل کرده اند. در نهایت برنده ی این منازعه و دعوا اصلاح طلبان بودند که در قبال آن عملکرد خوب و قابل دفاعی را می توانستند از خود بر جای بگذارند که نکردند. اصلاح
طلبان گاهی اوقات در خصوص یک موضوع مشخص،قطعی و ثابت شده با مجوز وزارت کشور از قدرت پایگاه اجنماعی خود استفاده و مردم را به تجمع و راهپیمایی دعوت کنند تا قوه ی قضائیه با پرونده های فساد گزینشی بر خورد نکند. درآن صورت هم روحیه ی طرفداران خود بسیار تقویت خواهد شد( چون انسانها با دیدن یکدیگر به قدرت خود پی می برند و احساس قدرت می کنند)، هم براندازان را وادار به عقب نشینی خواهند کرد، هم تندروهای جنگ طلب داخلی رامنفعل خواهند کرد.
اگر اصلاح طلبان مدام از مواضع خود به خاطر پاره ای از مصلحتها عقب نشینی کنند. هیچ مفسدی هم به جرم فساد مجازات نشود یا به مجازات بسیار سبک و کم محکوم شود. مجازاتهای سنگین مدام به خاطر کارهای کرده یا نا کرده متعلق به یک طرف باشد. مردم در آینده به چه امیدی به آنها رای بدهند؟ به چه امید و انگیزه ای در انتخابات شرکت کنند؟ اینها سئوالهای بی جوابی است که بهتر است اصلاح طلبان به آن جواب دهند.
اصلاح طلبان چند ویژگی مشخصی مانند دفاع از آزادی رسانه ها و عدالت طلبی و ضد فساد بودن دارند که نباید اجازه دهند به هیچ قیمتی خدشه دار شود. چون درغیر آن صورت خودشان بلاموضوع خواهند شد. اینها مسائلی هستند که با اندک تدبیرودرایت و وحدت می شود به اقتدارگرایان علیرغم میل باطنیشان تحمیل کرد و فضا را به دست گرفت.
نوشته:امان محمد خوجملی