آخرین اخبار
- چشم انداز اقتصاد ایران در ۱۴۰۳/ سال ۱۴۰۲ با ناترازی اقتصاد گذشت
- رژیم غذایی ماه رمضان؛ برای افطار و سحری چه بخوریم؟
- نرخ دیه ۱۴۰۳ چقدر افزایش یافت؟ + اینفوگرافی
- عباسی: امیرعلی لطیفی منتخب شورای اسلامی شهر گنبدکاووس است+فیلم مصاحبه
- واکنش معاون کنسولی وزارت خارجه به موضوع بازگشت معین به ایران
تاریخ : امروز سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲
ایران وعربستان در دو مسیر متفاوت
یادداشت-ایتنانیوز- ایران وعربستان دو کشوربسیارمهم و بزرگ جهان اسلام وکشورهای مسلمان منطقه هستند. این دو کشور علاوه بر رقابتهای دیرینه ی مذهبی و سیاسی همواره روابط پرتلاطم و پرفرازونشیب در طول تاریخ داشته اند. اما این روابط در طی سالهای اخیر با تحولاتی که در کشورهای عراق و سوریه و یمن رخ داده است روابط دو کشور مذهبی شیعه و سنی را به مرحله ی جدیدی ازتخاصم و تقابل رسانده است. امیدواریم این اختلافات به جاهای خطرناک نکشد. چون مشترکات ما بیش از اختلافات ماست که بهتر است روی آنها کار شود. اما بنده در این یادداشت کوتاه قصد بررسی این اختلافات را ندارم منظورم بیشتر روی تحولات اجتماعی دو کشور است.
ایران و عربستان در طول تاریخ بدون تغییر و تحول نبوده اند. مدرنیته و تحولات جهان غرب بعد از رنسانس به جامعه ی ایران بیشترازعربستان تایثر گذاشته است. تجلی آن در تحولات ذیل مشهود است. مردم ایران با تاثیر پذیری از تحولات تمدنی و فرهنگی غرب در طول صد سال گذشته دوبار دست به انقلاب زده اند( انقلاب مشروطه ۱۲۸۵و انقلاب اسلامی ۱۳۵۷). دوبار هم به اصلاحات روی آورده اند(زمان مصدق و خاتمی).دو بار هم برای اداره امورکشور قانون اساسی نوشته اند. (قانون اساسی انقلاب مشروطه و قانون اساسی انقلاب اسلامی).
سه بار هم رفراندوم یا همه پرسی برگزار کرده اند (یک بار در زمان شاه برای انقلاب سفید و دوبار در جمهوری اسلامی برای تایید و اصلاح قانون اساسی)اما حکومت عربستان در عرصه های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی همچنان بسته و سنتی باقی مانده است. در آن نه انقلابی رخ داده است نه اصلاحاتی نه قانون اساسی ونه رفراندومی. بیشتر از دستاوردهای تمدنی غرب استفاده کرده است مانند تکنولوژی و فناوری نه دستاوردهای فرهنگی مانند انتخابات و قانون اساسی و…
عربستان سعودی پس ازانقلابهای بهارعربی در چند کشور منطقه و سرنگونی دیکتاتورهای عرب و بعد ازوفات ملک عبدالله رهبران جدید اصلاحات اجتماعی را در این کشور عمیقاً سنتی و مذهبی شروع کردند که در نوع خود بی نظیر است. اصلاحاتی مانند پذیرش حق رانندگی برای زنان، اجازه ی ورود به زنان برای باشگاهها جهت تماشای بازیها، اجازه ی مسافرت به خارج از کشوربدون اجازه ی والدین و استخدام زنان در ارتش واصلاحاتی آمرانه از بالا به پایین برای جامعه به شدت سنتی این کشور دستاورد کمی نیست. اما جامعه ی سنتی عربستان چقدر این تحولات سریع را خواهد پذیرفت آینده نشان خواهد داد. شاید هم با عدم پذیرش جامعه به شدت سنتی ولیعهد جوان و پرمدعا سر خود را برباد دهد.
اما این اصلاحات اجتماعی با افزایش سطح رفاه زندگی مردم همراه شود، مطالبات سیاسی مردم را هم افزایش خواهد داد. اگر حکومت عربستان با بستن فضای سیاسی مطالبات سیاسی مردم را نادیده بگیرد و آنها را در امور سیاسی و اداره ی کشور مشارکت ندهد( همچنانکه کار را با تصفیه و تسویه ی درون خاندانی شروع کرد) و توسعه سیاسی را به عقب بیندازد همان بلایی که به سر شاه ایران آمد به سر آنها هم خواهد آمد. چون توسعه اجتماعی و اقتصادی لازمه اش بازکردن فضای سیاسی است نه بستن آن. چون در آن صورت جامعه با انفجار و انقلاب روبرو خواهد شد که اکثر حکومتهای خودکامه مانند عربستان از آن غافلند.
اما این اشتباه در ایران هم به نوعی دارد تکرار می شود. چون علیرغم روی کارآمدن دولتهای اصلاح طلب در طول بیست سال گذشته آنها هنوزهم نتوانسته اند خواسته های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی مردم و هواداران میلیونی خود را آنطور که باید و شاید برآورده کنند. در ایران نه تنها در مقابل اصلاحات سیاسی و فرهنگی مقاومت می شود بلکه در مقابل مطالبات اجتماعی مانند ورود زنان به باشگاه ها، آزادی حجاب، برابری حقوقی زن و مرد و آزادی سواحل دریا و آزادی برگزاری موسیقی هم مقاومت می شود.
اجرای این مطالبات هیچ هزینه ای مادی ندارد. فقط به یک دستور و اشاره نیاز دارد که همچنان از آن دریغ می شود. به هر حال نادیده گرفتن خواسته های مردم بدون هزینه نیست خدا کند که این هزینه ها شدید و مخرب نباشد و به امنیت و آرامش خوب کشور صدمه نزند.
نوشته:امان محمد خوجملی